Shotciaal

Het concept van shotjes drinken is nooit goed tot me doorgedrongen. Gezien het feit dat ik alleen dropshot een enigszins acceptabel drankje vind, vraag ik me steeds vaker af hoe ik thuis aan mijn aanzienlijke voorraad glaasjes kom.
Zittend aan de bar in de alom bekende of moet ik zeggen ‘beruchte’ Noordwijkse kroeg: ‘Het Zeepaardje’, kom ik tot het besef dat ik mezelf op de middenstip heb geplaatst van de drankcultuur. Het duurt dan ook niet lang voor er 3 kleine shotjes tot de nok toe gevuld voor me neer worden gezet met een verdacht uitziend goedje erin. Waar is de tijd gebleven dat je met een lekker biertje gewoon rustig de avond uit kon zitten? En wat wordt er van je verwacht als anderen de glaasjes in milliseconden wegtikken en die van jou nog steeds naar je staat te loeren. Het feit dat zich tranen vormden bij het ‘zo snel mogelijk’ naar binnen gieten, maakt het niet bepaald aantrekkelijker. Als je er over na gaat denken is het gewoon absurd. Een shotje MOET je gewoon snel achterover slaan, omdat het anders niet te drinken is. Wat moet je dan? Juist, ook naar binnen gieten. Niet nadenken, gewoon doen. Volgens mij is dat ook de meest gedachte en uitgesproken zin vlak voor het moment suprême. Als je dan vervolgens blij bent dat je nog steeds enigszins bij bewustzijn bent, staat er al een volgende voor je klaar… zucht. (Shot)sociaal als ik ben, doe ik natuurlijk mee. En met een toenemende draaiende beweging voor m’n ogen. Loop (of wankel) ik aan het eind van de avond naar huis met het telefoonnummer van de barman.

De Sociale Media revolutie

Sinds een tijdje ben ik het concept: 'sociale media' aan het volgen en onderzoeken. Wat is sociale media eigenlijk en waarom zouden bedrijven dit toe moeten passen? Is sociale media een goede tijdsinvestering? Het is voor iedereen bekend dat internet niet meer weg te denken valt in de hedendaagse samenleving. Zoals zelfs ik nog kan herinneren wanneer ik mijn eerste mailtje verstuurde, zo zal ook u wellicht voorbeelden kunnen noemen over de enorme digitale veranderingen in de laatste decennia. Zijn de vele internettoepassingen eigenlijk nog wel bij te houden? Sinds ik me verdiep hebt in sociale mediavormen, kan ik goed begrijpen dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Waar ligt de grens? Voorzichtig probeer ik dit onderwerp de laatste tijd aan te snijden bij bekenden. Gezien de grote onderlinge levensverschillen is het interessant de verscheidenheid van meningen aan te horen. Zoals een paar vrienden met de email al een duidelijke grens hebben gezet aan hun sociale internetgebruik, zijn anderen volledig ingetreden in de wereld van Hyves en Facebook. Het concept van Twitter begint ook steeds meer te dagen, hoewel het duidelijk nog niet is opgenomen in het dagelijks internetritueel. Heeft sociale media slechts tijd nodig om ingeburgerd te worden in de cultuur van de samenleving? Het is in ieder geval merkbaar dat de oosterse cultuur niet om veranderingen staat te springen. Bedrijven zouden echter de hedendaagse digitale mogelijkheden niet zomaar naast zich neer moeten leggen. Zoals een mooie uitspraak - die ik toevallig op het internet tegenkwam- verwoordt: ‘Het cement van de sociale media is net gestort, laat er dus nu je naam achter’.