We informeren ons kapot!

Iedereen zit steeds meer achter de pc en heeft een groeiende behoefte informatie te verzamelen. Alsof het een soort onbewuste verslaving is geworden om ergens meer van te willen weten. Internet kan met recht de veroorzaker worden genoemd, want het wordt je op alle mogelijke manieren zo makkelijk mogelijk gemaakt om door te linken. Sterker nog, al na een paar seconden heb je een soort neiging om verder te klikken. Ik merk dit bij mezelf. Als ik op een site kijk, doe ik dat uit interesse. Mijn oog springt op een stukje tekst dat ik interessant vind en die weer een bron bevat. Mijn brein maakt meteen een verheugde sprong, want misschien bevat het wel veel betere info. Dus ik klik weer verder om er na een kwartier achter te komen dat ik minstens 8 pagina´s open heb staan, waarvan ik tot mijn verbijstering moet bekennen er niet één volledig te hebben gelezen. En toen ik na dit bezinningsmomentje probeerde na te gaan wat me was bijgebleven, bleek dit een door elkaar geraapt zooitje te zijn. Waarom doe ik dit eigenlijk? Voel ik me beter, omdat ik meer bronnen heb aangepakt en zo het gevoel heb meer kennis te hebben vergaard? Het is een interessant verschijnsel als je bedenkt dat je een tevreden gevoel overhoudt aan minder. Google lacht zich ondertussen kapot. Ik laat me in ieder geval niet meer beetnemen. Ik ga lekker, heel traditioneel, een tekst volwaardig aanpakken. Ben jij al zover gekomen dat je deze regel leest?